1 November: Windraak - Sittard

Vergroot

Het werd de wandeling van de bordjes met opschriften en van de korenwolf. Dat van die bordjes begon eigenlijk, toen ik zag dat een ijsboerderij een ijssalon had. Vroeger heette een ijscoman een ijsboer. Welke boer zou er ooit als eerste het erf van zijn ijsboerderij verlaten hebben om ijscoman te worden, zo vroeg ik me af.

Bij het uitlopen van Windraak kom je langs een drinkplaats met nog meer mooie opschriften. Even verder begon Raya ineens in de berm te duiken. Ze doet dat als ze muizen hoort. In dit geval waren het de korenwolven of veldhamsters. Ik heb een foto van de ingangen van hun holen gemaakt. In het vierkantje zie je er volgens mij een zitten. In ieder geval zag ik er daar een wegschieten.

En jawel, er is ook een Limburgse spelling voor de naam Stijn en er is zelfs een paedje naar hem vernoemd. Vanaf de top van de Kollenberg loop je zo het rijke roomse leven binnen langs de hof van olijven, de Rosakapel en de zeven voetvallen (een soort kruiswegstaties). Ik ben er niet voor gevallen. De herfstkleuren deden me meer.

Op de markt van Sittard was er natuurlijk weer een terras met alles wat daarbij hoort. Na de terugwandeling heb ik een nieuwe verblijfplaats gevonden op een SVR-camping in Ransdaal. Eigenlijk was de zaak gesloten, maar de eigenaar die op een keukentrapje halsbrekende toeren aan het uithalen was om een lekkage in een schuur te repareren, vond het prima dat ik op de parkeerplaats mijn camper neerzette. Hij bood me een bak koffie aan met een stevige punt rijstevlaai. In een soort opkamer (plastic over het tafelkleed en daarop een Perzisch tapijtje) heb ik me het goed laten smaken. Hij vroeg wat ik voor werk had gedaan. Op mijn antwoord, dat ik in Amsterdam aan de universiteit werkzaam was geweest, vroeg hij direkt: " Wat deed je daar, iets van klusjesman of zo?". Kijk, dat maakt je nederig en rijp voor een voetval.