Op de step, op de step. Ik ben zo blij dat ik hem heb. Voor de wat oudere lezertjes moet dit bekend in de oren klinken. Het liedje werd gezongen door Wim Sonneveld. Ik wist vanmorgen wel waar ik met mijn stepje heen zou rijden, niet naar Purmerend maar naar Montigny over 10 kilometer prachtige asfalt van de voie verte transardennes. Speciaal voor dit soort stukjes in de lange tocht naar Santiago heb ik mijn stepje ooit gekocht. Raya mocht vandaag rustig aan doen, maar zelf moest ik heel andere spieren gebruiken dan met het wandeen. Het viel niet tegen en het gaat twee keer zo snel als met de benenwagen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Nu nog een sleepje vinden met je stepje en dan gaat het nog sneller.
Een reactie posten