Miezerig en druilerig weer, daar wordt een mens niet gelukkig van. Maar waarvan wordt een mens wel gelukkig? De Fransen worden in ieder geval niet gelukkig van hun verleden in de Tweede Wereldoorlog. Vandaag passeerde ik de grens tussen het toen door de Duitsers bezette en het zogenaamd vrije Frankrijk van de collaborerende regering in Vichy. Op het bord dat die grens markeert heb ik het woord collaboratie niet kunnen vinden. Hoe onvolledigheid geschiedsvervalsing kan worden.
Voor vertrek uit Gimouille heb ik nog even een foto gemaakt van de natuur op de muur waar ik vóór stond. Op een afstand zie je het verval niet van deze leuke weergave van alles wat er groeit en bloeit in het gebied van de Bec d’Allier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten