Tot het middaguur was het weer te slecht om te gaan wandelen, maar ’s middags was het perfect wandelweer. De etappe van vandaag viel qua kilometers wat korter uit vanwege de late start. In uren was hij zeker niet korter, omdat ik op de terugweg in het gehucht Le Chemin in het Nederlands begroet werd door de heer Heijboer en daarna op de thee werd gevraagd. Hij had onmiddellijk gezien dat ik een Nederlander was, omdat geen Fransman tijdens de middagpauze met zijn hond uit wandelen gaat. In het prachtig en eigenhandig gerestaureerde huis hebben we samen met zijn vrouw ruim een uur gezellig over van alles van gedachten gewisseld. Ze verblijven in dit vakantiehuis elk jaar voor ongeveer zes maanden. Voor de rest wonen ze in een appartement in Den Haag. Met deze onverwachte ontmoeting werd in ieder geval één van de goede wensen vervuld neergeschreven op een bordje net buiten Le Chemin. Vrij vertaald luidt de tekst: "Dat je je weg mag vervolgen met een hart vol van blijdschap. En dat iedere dag vervuld mag zijn van vreugde en dat je nooit bedroefd mag zijn. Dat je leven vol mag zijn van vriendelijke woorden en dat je vrede moge brengen en dat de hemel je altijd moge zegenen."
Gisteren was ik trouwens vergeten te vermelden dat ik op de terugweg een medepelgrim heb ontmoet, een Frans sprekende Belg. In een combinatie van Frans en Engels hebben we een kort gesprek gevoerd over waarheen, waarvandaan en waarom in de verkeerde richting. De regen zorgde ervoor dat we het kort hebben gehouden. Ik heb het idee dat mijn pelgrimspet begint te werken.
1 opmerking:
Dit zijn mooie momenten tijdens je pelgrimage. Altijd leuk onverwacht leuke mensen te ontmoeten. Het overkwam jou en ons toch ook destijds zo? Hier even andere tijden. Marcel ondergaat morgen een open hart operatie. Heel spannend voor ons beiden, maar we gaan voor de goede afloop. Je kunt je voorstellen dat ik (zo alleen) nu extra geniet van je reisverhaal.
Een reactie posten