Sinds ik weer op de gemarkeerde pelgrimsweg loop, kom ik iedere dag minstens één medepelgrim tegen. Zo ook vandaag op mijn etappe die ik vanaf de camper kon starten. Ze passeerde me toen ik bij mijn keerpunt koffie zat te drinken. De communicatie verliep moeizaam, omdat ze volgens mijn geen Frans of Engels sprak. Het leek me een Japanse. Haar gezicht was bovendien eenzijdig verlamd, zo leek mij. Niet iemand om gezellig keuvelend mee op te lopen. In een steile afdaling ben ik haar gepasseerd. Op een gegeven moment moest ik nodig, maar ik kon moeilijk aan de kant gaan zitten met de billen bloot, terwijl zij achter me aan kwam lopen. Het laatste stuk naar de camper heb ik in ijltempo gedaan en was op tijd voor de verlossing.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten