Het leek een wat saaie etappe te worden. Bossen links, bossen rechts en niet al te veel klimwerk. Maar ergens halverwege, bij een huis met een enorme klerezooi blaften twee waakhonden aan de ketting me vals toe. Aan elke kant van de weg één. Er was net genoeg ruimte om tussen hun bijtgrage kaken door te lopen.
Even verder bij een huis met de naam Canteloup (ik vertaalde dat als ‘gezang van de wolf’) kwamen twee loslopende herdershonden me blaffend tegemoet. Ze waren van het type Estrelahond, schofthoogte tot ongeveer mijn middel. Ze blaften wel, maar waren verder goedaardig en moesten me grondig besnuffelen. In zulke situaties is het beter zelf geen hond bij je te hebben.
Op de terugweg ben ik maar een andere route gelopen. De app maps.me vond voor mij een mooi alternatief over het landgoed van de wijngaard Chateau la Peyrere. Moest nog wel langs Canteloup, maar ik hoorde slechts één blaf van herkenning.
1 opmerking:
En toch zul je Raya gigantisch missen. Ben blij dat je zonder kleerscheuren nu weer in je camper zit. Of nog buiten???
Een reactie posten